Over het algemeen hier werken is een aangename bezigheid, maar natuurlijk heb je ook met de stemmingen van de mensen te maken. En dan heb je mensen die hun gemoedstoestand kunnen onderdrukken, maar bij sommige mensen lukt dat nooit, en als je dan op hun pad komt nemen ze je gewoon mee in hun stemming.

Dan kan je ook nog het geluk of noem het pech, dat zulke toestanden allemaal op èèn dag vallen, je hebt de èèn nog niet gehad of de volgende mopperkont staat voor je neus en dan zijn ze echt niet realistisch. Zo ook kwam er een meneer bij me langs.

"Hallo huismeester ik heb je hulp nodig. De lamp van de voordeur die knippert", vertelde meneer.

"Nou die zal ik straks dan even repareren, meneer!", was mijn antwoord.

"Ik hoop dat u het wat snel kan doen, want ik woon in zo een "donkere hoek" dus mijn lamp brand de gehele dag. Vroeger kon ik dat allemaal zelf, maar sinds ik een attack gehad heb lukt het niet meer om boven mijn hoofd te werken", zie hij een beetje geïrriteerd. 

"Dat hoeft ook niet, meneer want ik doe het voor u", zei ik.

"Denk jij nou echt dat ik het leuk vind, om aan andere mensen om hulp te vragen, ik doe het liever zelf", mopperde meneer.

"Dat zeg ik ook niet, maar het is toch mooi dat u een huismeester hier hebt om dat voor u te doen?", zei ik ietwat verstoort. Meneer vond het allemaal nog niet genoeg en mopperde verder.

"Vind je wel een mooie baan zeker en een goeie baas, jullie zullen wel zo`n drie of vier keer per jaar uit gaan, dat hoort tegenwoordig".

"Vroeger moest je gewoon werken voor je geld en waren die extra dingen er allemaal niet, maar tegenwoordig! Men gaat maar uit of hebben etentjes, wie moet dat allemaal betalen? Wij natuurlijk!", rakelde hij verder.

"Wat is uw probleem eigenlijk meneer? Is het uw lamp, is het uw handicap of hebt u aversie tegen het woningbedrijf? Toevallig, misschien lucht het wat op voor u, ga ik maar èèn keer per jaar uit met mijn baas! Maar eigenlijk gaat het u niets aan en als u problemen hebt over mijn functioneren dan wil ik u ook nog het telefoonnummer van mijn chef geven. En nu heb ik nog twee andere afspraken dus die ga ik eerst even doen, en liet meneer staan. Dit alles zei ik op een hele rustige toon, uit ervaring weet je dat "hoe rustiger je blijft, hoe sterker je uit de strijd komt!". Toen ik naar de lift liep hoorde ik meneer nog mopperen en de opmerking maken over "het personeel van tegenwoordig" of zo iets.  Nadat ik de twee afspraken had afgewerkt ging ik naar "De vriendelijk vriend met de kapotte lamp".

Even het kapje er af, de lamp verwisselen het kapje er weer op en klaar! De trap weer op de kar(wei(n) en rijden maar. Meneer heeft zijn lampje weer, wat een "verlichting" zal dat voor hem zijn. Ik wilde wegrijden en ja hoor wie kwam daar aanlopen mijn "vriendelijke vriend" himzelf. O jè, dacht ik daar gaan we weer! Even tot tien tellen en dan je vrolijkste toet tevoorschijn toveren en dan rustig en blij zeggen "Zo uw lamp doet het weer hoor meneer!"

"Eh dank je wel hoor dan kan ik er weer paar jaar tegenaan wat de voordeur lamp betreft en wat daar straks gebeurde, sorry hoor! Maar ik heb vroeger in de haven gewerkt en dat was heel wat anders dan tegenwoordig. Keihard maar dan ook "keihard" werken en verder was er niets en moet je dan nu eens zien!", klonk het een beetje excuus achtig.

"Ach meneer we hebben allemaal wel eens een moeilijke dag en dan is het maar de kunst om een ander daar buiten te laten, maar we moeten dat toch maar proberen!", en ik ging weer met mijn karretje naar de volgende klus.

Het was later op de dag dat er een mevrouw naar me toe kwam "Ik ben er weer hoor huismeester, ik ben weer terug van vakantie!", zei ze.

"Zo en een fijne vakantie gehad, mevrouw?", vroeg ik haar. Je moet toch altijd een beetje interesse tonen, alhoewel als je alles van te voren weet, dan toch eigenlijk beter maar niet.

"Ja daaaaat wel", zei ze aarzelend "Maar ik vind het wel vervelend dat ik eerder terug moest komen omdat er een bedrijf voor de verwarming komt, Mapaji of zoiets".

"Ik kreeg een brief van dat bedrijf dat ze langs kwamen voor de verwarming".

"Weet u wel zeker dat, dat een brief van Mampaey was mevrouw, was dat niet een brief van mij?", opperde ik. "Hoe zag die brief eruit?". "Aan de rechterkant het logo van Woongroep Holland en aan de linkerkant het logo van de huismeester", vroeg ik "Want dat logo heb ik expres gemaakt voor de mensen hier dat ze meteen weten dat het van de huismeester komt".

"O, het ging over de verwarming, was die brief van u dan?", zei ze verbaasd "Heb ik hem dan niet goed gelezen!".

"Nou ik denk het niet, want in die brief staat "Mocht de datum  u niet schikken, dan hoor ik dat graag van u", plus er staan twee telefoonnummers in en onderaan staat getekend met mijn naam en mijn functietitel "huismeester", nou duidelijker kan niet, dacht ik!".

"Och dan heb ik die brief niet goed gelezen, maar dan blijft het toch vervelend dat ik mijn vakantie af moest breken", zei mevrouw weer.

"Maar dat hoeft u helemaal niet mevrouw, er staat duidelijk in die brief dat als het u niet schikt, dan kunnen we altijd een nieuwe afspraak maken", zei ik nu toch wel geërgerd.

"Nou eh, ik ben toch blij dat ik weer thuis ben, het was me veel te druk op die vakantie, ik had het helemaal niet naar mijn zin", zei mevrouw doodleuk.

?   "Nou breekt mijn klomp". "Schiet mij maar lek", en nog meer van zulke uitdrukkingen schieten door mijn hoofd, eerst zeuren dat ze terug moest komen en daarna doodleuk vertellen dat ze het toch niet naar haar zin had. Maar goed, het bekende slikken en tot tien tellen ( wat ben ik blij dat ik heb leren tellen!)en gewoon weer vragen, "Zullen we dan maar weer een nieuwe afspraak maken, mevrouw?".

"Ja hoor, dat is goed maar let u wel goed op dat u wel een afspraak maakt op een dag dat ik wel thuis ben, anders moet ik weer terug komen!", antwoordde ze en liep weg.

Pffff!!!!!  Wel gedver!!!!!!…. Ik had het wel even gehad met deze dame. Even later denk je dan maar weer, ach het mensje is op leeftijd, wat staat mij nog te wachten als ik oud mag worden, dan hoop je ook maar dat de mensen om je heen geduldig blijven.

Groetjes, de oudjeswachter.