Elke maandagmorgen is het een vast gegeven dat ik de binnentuin water geef.

Sinds kort besproei ik ook de bomen en dat gebeurt vanaf de tweede etage.

Ik had bij mijn chef een derde slang bij besteld plus koppelingen om die afstand te halen, want er zijn maar twee kranen op de begane grond.

Het kan allemaal maar net aan, er is net druk genoeg om te sproeien.

De eerste keer ging het allemaal prima en zonder problemen, maar de tweede keer…..

Als ik dan begin, koppel ik eerst op de begane grond de slang aan de kraan en rol hem dan helemaal af om knopen en vouwen te voorkomen.

Terwijl ik dat aan het doen was kwam ik een mannetje tegen, die op de begane grond woont.

Het is echt zo`n frivool oud mannetje, hij loopt met zijn handen op de rug en heeft ook kromme beentjes en heeft altijd een ondeugende glimlach.

Hij is ook altijd trots op zijn tuintje, ik heb het al vaak moeten bewonderen.

Na elkaar goedemorgen gewenst te hebben pakte ik mijn derde slang op om naar de tweede etage te gaan.

Vanaf de tweede etage laat ik dan die slang naar beneden zakken, en ga vervolgens weer naar beneden om de slang aan te koppelen en de kraan met een sleuteltje open te draaien.

Kom ik weer dat mannetje tegen en zei tegen hem "Zo u bent vroeg op pad", het was net half acht "De winkels zijn nog niet open, hoor!".

"He, he, he", lachte het mannetje "Ja eh nee he, he ,he  ik ga een stukje wandelen".

En al gniffelend vervolgde hij zijn weg en dribbelde richting buitendeur.

Ik weer naar de tweede etage om te beginnen met het sproeien.

Op een gegeven moment had ik een paar bomen gehad toen er ineens geen water meer kwam.

"Nou misschien is er door de weinige druk wel een vouw in de slang gekomen", dacht ik en dus maar weer naar beneden.

De gehele slang nagelopen, maar nee hoor niets kunnen vinden.

Toch nog voor de zekerheid met het kraansleuteltje de kraan open en dicht gedraaid en daarna weer naar boven.

En warempel toen ik in het waterpistool kneep kwam er weer water, maar dat duurde maar even en "op" was het water weer.

Dus "weer" naar beneden, de slang weer nagelopen en "weer" niets gevonden.

Dan maar even naar de hydrofoor toe om te kijken of die kuren heeft of eventueel in storing stond, maar beide pompen draaide en er was geen storing lampje dat brandde.

Hop weer naar boven toe en kijken of ik weer water had, en ja hoor hij deed het weer.

Maar deze keer wel van heel korte duur en als je dat overkomt dan wordt je wel eens ongeduldig, dus ik zei hardop "potverdomme" en gooide de slang neer.

Bijna tegelijkertijd hoorde ik van beneden af tamelijk hard "au" en een gesputter en gemopper.

Terwijl ik naar beneden keek zag ik een persoontje languit in de varens spartelen, die probeerde zo snel mogelijk op te krabbelen.

"Ik kom eraan hoor!", riep ik naar beneden, want ik dacht die arme man kan niet meer overeind komen.

Om geen tijd te verspillen door op de lift te wachten rende ik via het trappenhuis naar beneden.

Eenmaal aangekomen zag ik…….. niemand.

Hoe kan dat nou dacht ik, ben ik soms een beetje aan het doordraaien.

Eerst al dat gedoe met de slang en nu zie ik al een persoon tussen de varens die er niet eens is.

Nou dan alles maar weer nakijken inclusief  de hydrofoor, maar al wat ik vond "niets"!

Ik liep stom toevallig om de liftschacht heen om ook de slang nog maar eens na te kijken, en zie in een flits iemand weglopen.

Het was dezelfde meneer die zo vroeg ging wandelen en zonder ook maar te laten merken wat ik vermoedde ging ik weer verder met mijn werk.

Twee dagen heb ik erover nagedacht hoe ik hem dat nou betaalt kon zetten, deze grap.

Uiteindelijk heb ik maar eigenmachtig een varen uit de tuin gerooid en bij meneer gebracht en tegen hem gezegd " U schijnt nogal gek op varens te zijn, he, he, he" en verder niet.

Ook meneer kon het wel waarderen want toen ik weg liep hoorde ik dat zo bekend geworden lachje.

Groetjes, de oudjeswachter.