Op een gegeven dag kwam er een meneer mijn kantoortje binnen met een nogal vreemd en verward verhaal, het ging over zijn buurvrouw.
“Wijnand, ze zijn ongevraagd bij mijn buurvrouw binnen geweest, en toen ze wilde gaan kijken was de persoon al verdwenen”, vertelde hij ”Ze is helemaal in paniek en zegt dat iemand waarschijnlijk een sleutel van haar woning heeft”.
“Zou jij even bij haar langs kunnen gaan, want ze heeft het niet meer”, was zijn vraag.
Nadat ik belooft had bij haar langs te gaan, vertrok meneer weer.
Na het spreekuur ging ik eerst de zaal klaarzetten en daarna wilde ik naar deze mevrouw toe gaan, maar toen ik de grote zaal uit kwam stond ze ineens voor me.
Al met haar armen zwaaiend en erg druk vertelde ze me inderdaad hetzelfde verhaal, alleen er kwam nu nog bij dat deze persoon ook s’avonds rond half 11 steeds maar beneden op de bel drukte.
Nadat ik heel voorzichtig aan haar gevraagd had of ze het wel zeker wist dat er iemand in haar huis was geweest, waarop ze weer heel erg druk reageerde, stelde ik voor dat het misschien beter was om een nieuwe cilinder in haar voordeur te zetten.
“Ja maar dat kost wel veel geld als je iemand moet laten komen”, antwoordde ze” Zou u het misschien voor mij willen doen?”
“Die cilinder wil ik er wel voor u inzetten, maar dan moet u er wel zelf eentje halen in de winkel”.
“ O maar dat is ook een probleem”, zei de mevrouw ”Ik heb helemaal geen vervoer of familie die mij kan helpen, zou u die cilinder niet kunnen kopen voor mij?”
“Nee dat gaat echt niet mevrouw, als ik voor u boodschappen ga doen dan is het “Hek van de dam” en moet ik straks voor iedereen naar de winkel, want als je voor de een gaat dan moet je ook voor een ander”.
Er kwamen diepe rimpels in haar voorhoofd ”Eh misschien wil mijn buurman even voor mij naar de winkel, nou u hoort het nog wel van mij”.
s`Middags kwam er een andere buurman met een nieuwe cilinder om te vragen of deze goed was en inderdaad de man had de goeie gekocht.
Ik naar die mevrouw toe, de cilinder erin gezet, toen dat gebeurt vroeg mevrouw of ik de sleutel nog aan een speciale houdertje wilde zetten omdat ze reuma had, zo klaar was Wijnand.
Mis!
De volgende dag stond mevrouw alweer voor mijn deur en was weer heel erg druk en zenuwachtig.
“ Gisteravond heeft er weer een paar keer iemand beneden aangebeld, ik heb niet open gedaan hoor”, zei ze gehaast en praatte weer door ”En later werd er weer aan mijn voordeur gerommeld”.
“Gelukkig dat we er een ander slot op gezet hebben want nu kon hij er niet inkomen, toch?”, zei ik tegen haar.
“Nou ik vond het dood eng, het was ongeveer om half 11 toen er iemand aan mijn deur stond, want ik moest naar het toilet”.
“Toen ik dat gerommel aan de deur hoorde ben ik weer gauw in mijn bed gedoken”.
“Pas velen uren later om half 3 vannacht durfde ik pas weer naar het toilet te gaan en dat is een lange tijd als je nodig moet, wat had ik het benauwd zeg”.
“En nou sluit mijn balkondeur ook al niet goed, dus kan hij daar ook zo naar binnen komen”.
“Dood eng vind ik het allemaal en ik ben ook nog manisch depressief en als ik dan wakker ben kan ik niet meer in slaap komen en ik moet juist veel rusten en….”.
Ze bleef maar door ratelen en werd steeds drukker, ik probeerde haar gerust te stellen door naar de balkondeur te kijken en inderdaad deze sloot niet goed, dus daar konden we wat aan doen.
Maar echt rustiger werd ze daar niet van want die persoon die aan haar voordeur zat of beneden steeds aan de bel trok, die was er nog steeds.
Terwijl ik zo met deze mevrouw bezig was, kreeg ik het idee dat het verhaal een beetje anders lag, was ze misschien niet een beetje in de war en zat het misschien tussen haar oortjes.
Ik heb zelf iemand in de familie, die er overigens heel open over is, die ook manisch depressief is en wat die allemaal wist te vertellen in wat hij beleefde als hij weer zo`n depressie had, daar zijn nachtmerries tamme lammetjes bij.
Deze mensen beleven soms dingen, dat gaat je verstand te boven, horror verhalen heeft hij me vertelt.
Ze kunnen van het ene moment naar het moment in zo`n situatie vervallen en kunnen daarbij dood ziek zijn, maar ook zoals deze mevrouw allerlei hoofd spinsels krijgen zonder dat je aan ze merkt dat ze in een depressie zitten.
Maar wat ik ook uit ervaring weet, om iemand die in zo een fase zit, te gaan vertellen dat het misschien een beetje in haar hoofd verkeerd zit, totaal de verkeerde oplossing is.
Maar goed hoe krijg haar nu op dit moment weer een beetje rustig, dacht ik bij mijzelf.
De wijkagent misschien?
Als hij even komt buurten, zegt hij altijd van” Wijnand schroom niet als er problemen zijn bel!!!”
Ach mevrouw beweert dat ze lastig gevallen wordt dus waarom niet de raad van onze ”buurtkip”.
Met deze mevrouw dit besproken en ze vond het een goed idee.
Zo gedacht, zo gedaan mijn grote vriend opgebeld!
Hij wilde mij wel te hulp schieten dus wij een afspraak gemaakt om dan samen naar deze mevrouw toe te gaan.
Voordat wij naar haar toe gingen hebben wij eerst samen de dingen doorgenomen wat er zoal afspeelde de laatste tijd, en ja hij herkende dit verhaal.
Doordat ik samen met de wijkagent bij mevrouw aan de deur kwam, werd de mevrouw al wat rustiger.
Was het omdat er een “uniform “ binnen kwam, of was het van ah het heeft toch wel ”de aandacht mijn probleem”.
Nadat de wijkagent eerst een poosje rustig met haar gepraat had beloofde hij haar dat hij tijdens zijn avonddiensten de boel hier in de gaten zou houden.
En nu maar hopen dat dit een beetje effect zou hebben bij deze dame en dat de rust weer bij haar terug zou keren.
Terwijl als ik dit verhaal aan het typen ben klopt er een bewoner bij mij aan de deur.
Het was de buurman van deze mevrouw, dezelfde buurman die voor haar de cilinder had gekocht.
“Wijnand kan ik even met je praten, want ik heb denk een probleem”, begon de man zijn verhaal.
“Ja dat is goed hoor, vertelt u het maar“, zei ik.
Dat het een probleem zou kunnen zijn met defecte dingen of iets anders in de woning oké,
maar dat de beste man een probleem met zijn vrouw had, nee dat verwacht je niet.
En zo zie je maar weer huismeester zijn betekent gewoon dat je met alles rekening moet houden, als ze je een beetje leren kennen gaan ze je alles toe vertrouwen.
“O dank je”, zei hij en ging verder met zijn verhaal.
“Je hebt kans dat een van deze dagen mijn vrouw bij jou langs kan komen” het kwam er nogal verdrietig uit.
“Tja weet je, mijn vrouw is boos op mij omdat ik nogal veel bij de buurvrouw zit en alleen maar om haar te helpen hoor, want verder is er niets aan de hand”.
“En misschien denkt mijn vrouw ergere dingen want ze wil daar met jou over praten”, en terwijl meneer steeds meer zijn hoofd liet hangen ging hij verder ”Maar ik denk ook dat onze buurvrouw een beetje in de war is en dat wil ik haar ook vertellen”.
“Wat kan ik daar nu aan doen Wijnand ik wil geen ruzie met mijn vrouw maar ik wil ook mijn buurvrouw helpen, ik ben vroeger namelijk vrijwilliger geweest en dan hielp je ook de mensen”.
“Beste meneer ik kan u maar èèn advies geven” Ga niet meer naar uw buurvrouw” want u kunt haar toch niet helpen!”
“Daar zijn professionele mensen voor dat kunnen u en ik niet oplossen, sterker nog door ze te willen helpen is de kans groot dat het allen maar erger wordt omdat ze zich gesteund voelt in haar verhaal, en verder in uw geval dat u in uw goedwillendheid ook nog eens trammelant met uw vrouw krijgt, dat mag toch zeker niet gebeuren!”
“Dus ik moet het loslaten en met mijn vrouw weer lekker naar buiten gaan om leuke dingen te gaan doen?”, antwoordde meneer.
“Ja doet u dat , dan zal ik samen met de coördinator van de SWO over deze mevrouw gaan beraden wat er moet gaan gebeuren”.
Meneer ging weer naar huis en terwijl ik in mijn agenda noteerde dat ik met mijn collega van de SWO hier over moest praten werd er weer op de deur geklopt.
Weer een andere bewoner.
“Hoi Wijnand mag ik je wat vragen?”, zei hij monter “Jij bent toch met hang en sluitwerk bezig, wanneer kom je bij mij?”
“Hoezo dat?”, vroeg ik hem.
“Nou mijn voordeur valt niet helemaal goed in het slot, ik moet hem extra aantrekken voordat hij dicht zit”, en in èèn adem door “Ik vind dat niet zo prettig want er schijnt hier een onprettig figuur rond te spoken s’avonds, tenminste die verhalen gaan hier rond”.
“Die verhalen moet je je niet zo aantrekken want die worden rond vertelt door iemand die een beetje in de war is, en daar word aan gewerkt, er heus niets aan de hand”, stelde ik hem gerust.
Zo nou mijn verhaal wordt op deze manier steeds langer dus ik weer aan het typen en terwijl ik daar mee bezig was ging de telefoon.
Ik nam op met wat ik gewend ben ”Goedemiddag met Wijnand “, en andere kant “Hoi met……van Amstelrade, ben jij op de hoogte met de situatie met mevrouw…….”.
Amstelrade is een instantie die de mensen begeleidt van de MIVA-woningen, deze woningen zijn voor minder validen, en de mevrouw waar ze het over had was de mevrouw die manisch depressief is.
Nadat ik mijn verhaal aan haar vertelt had gaf zij weer te kennen dat ook zij s`morgens vond dat ze een afstandelijk gedrag vertoonde toen ze bij deze mevrouw langs geweest was.
En dat ze vanmiddag er achter kwam dat mevrouw de afspraak met haar begeleider van het Riagg had af gezegd.
Ook gaf mevrouw aan dat ze hulp wilde omdat ze zich niet goed voelde, en dat ze samen a.s. maandag met……van Amstelrade ging praten over een tijdelijke opname.
Of dit gaat lukken dat weet je nooit want mensen met deze ziekte kunnen zomaar weer van gedachten veranderen, en omdraaien als een blad aan een boom.
Maar om eerlijk te zijn hoop ik wel dat ze doorzet, want dat komt de rust hier weer te goede.
Groetjes, de oudjeswachter.