Ik denk met "Sint Juttemis", zo eindigde mijn vorige verhaal.

Nu dat "Sint Juttemis" inderdaad ver weg ligt, daar ben ik inmiddels wel achter!

Het was  alweer anderhalve week later op dinsdag 20 mei, mijn woede was weer gezakt en ik had me voorgenomen om me niet al te kwaad te laten maken, dat ik de telefoon pakte om "het bedrijf" maar weer eens te bellen.

Op een vriendelijke toon vroeg ik aan de desbetreffende persoon of het nou echt niet mogelijk was om op zeer korte termijn het "zakie" af te handelen.

De meneer aan de andere kant van de lijn reageerde ook positief hierop, en ging met zijn collega even overleggen.

Toen hij terug kwam aan de telefoon had hij een verrassing voor mij, tenminste zo deed hij dat voorkomen. "Morgen komt een collega bij u langs, om de vloeren bij u te komen repareren!", zei hij monter.

"Nou fantastisch meneer!", antwoordde ik "Dan zie ik hem morgen wel verschijnen!", en legde tevreden de telefoon weer neer.

Woensdagochtend ging ik wat vroeger naar de Dignahoeve om op tijd te zijn voor de reparateur van "het bedrijf" voor de vloeren, en weer was ik te optimistisch!

Ik denk dat ik die eigenschap maar moet bijstellen, want iedere keer weer die tegenvaller!

Er kwam gewoon helemaal niemand opdagen! In de ochtend dacht ik nog, misschien staat hij in de file, maar om half drie in de middag ging ik toch maar weer eens bellen.

"Goedemiddag, met de huismeester van de Dignahoeve", probeerde ik met een rustige stem "Er zou vandaag een collega van u bij mij de vloeren komen repareren, maar ik zie hem niet!".

"Ja ziet u", begon meneer "Degene die bij u langs zou komen is ziek geworden!".

Even was ik perplex! Daarna reageerde ik met "Goh, die heb ik nog niet gehoord! Toen stelde ik de vraag " Zou het niet kunnen zijn, dat u eventueel een belletje geeft voortaan? Misschien is dat wel zo beleefd?"

"Dat had ik ook moeten doen, maar het kwam er maar niet van", antwoordde meneer "Maar ik kan u nu zeggen dat het nu morgen wordt".

"Oké, ik zal het weer noteren", zei ik berustend "Want ik heb al een hele waslijst, meneer!", en legde de hoorn weer op de haak. Of was het nou gooien?

Donderdag weer op tijd naar het werk, maar zonder verwachting dat er ook daadwerkelijk iemand langs komt! Hoe zou dat toch komen?

En inderdaad er kwam niemand! Er werd ook niet gebeld, ook al niet vreemd meer! Maar ik heb er "de balen" van!!!!!!!

Dus besloot ik maar eens ondersteuning te gaan zoeken op kantoor. Uiteindelijk kwam ik bij de aangewezen persoon terecht. Hij zou dat bedrijf contacten en mij daarna terug bellen.

Terug bellen!? Wat klinkt dat onwerkelijk in mijn oren! Maar natuurlijk hield mijn collega zich wel aan zijn woord.

Hij had afgesproken met dat bedrijf dat ze zo snel mogelijk het zouden afhandelen.

"Aan welke tijdslimiet heb je ze gehouden?", vroeg ik mijn collega.

"Bel me na volgende week dinsdag even terug", was zijn antwoord.

Nu dit gebeurde dus ook, want er kwam niets terecht van het repareren van de grindvloer.

Ik dus mijn collega weer bellen. Die gaf meteen aan dat hij het weer zou overdragen aan de opzichter van onze regio, zodat hij eventueel een ander bedrijf kon zoeken om deze reparatie uit te voeren.

Deze collega wilde toch nog even "het bedrijf" bellen, om te horen waarom het allemaal op deze manier was gegaan. De meneer die hij aan de telefoon kreeg had wel gezegd dat hij zich een beetje schaamde, maar ineens gaf hij ook aan dat hij geen personeel genoeg had.

Goh, had hij dat niet eerder kunnen zeggen?

Na Hemelvaart zou hij mijn collega weer terug bellen. Dus niet he! Ik was er al bang voor! Ho, ho Wijnand niet zo negatief hoor!

Mijn collega ging dus maandag 2 juni weer aan de bel.

Dinsdag daarna belde ik mijn collega weer op en vroeg of hij nog wat bereikt had.

"Tja", zei mijn collega "Ze zouden mij nog terug bellen".

"Terug bellen!? O, maar dat is niet hun sterkste punt!", antwoordde ik.

"Dat heb ik ook al in de gaten", zei hij "Maar als ik nieuws of een afspraak heb, laat ik je het weten!"

Nou ik ben benieuwd hoe dit alles afloopt, maar voor mij zijn de mensen van dit bedrijf maar een stelletje…………  

En "Sint Juttemis" zal wel net zo zijn als "morgen", morgen komt nooit want als het morgen is, is het "vandaag".

Gelukkig hebben de chinezen hebben een mooie gezegde "De mens kan evenmin duizend dagen ononderbroken goede tijden beleven, zomin als de bloem honderd dagen kan bloeien!".

What ever!

Groetjes , de Oudjeswachter.