Soms wil het allemaal niet zo lopen zoals jij het wilt.
Het was weer eens maandagmorgen, schijnt ook elke week weer terug te komen, ik was bezig met mijn vaste werkzaamheden toen een mevrouw bij me kwam om te klagen.
“Zeg huismeester jij hebt in het SWO blaadje geschreven dat er strooizout in oude gft containers klaar zou staan, nou mooi niet”.
“De brug naar het winkelcentrum was spiegelglad zaterdag en wat we niet hadden was strooizout”.
“En aan gezien ik in de bewonerscommissie zit werd ik erop aangesproken”.
“Een andere mevrouw heeft een pak zout gehaald thuis en dat hebben we op de brug gestrooid”.
Vorige week vrijdag had ik alles nog geregeld, want de nieuwsberichten waren niet al te best.
Maar op verzoek van een meneer die het regelmatig op zich neemt om te strooien, het voor hem op een wat logischer plek neer te zetten.
En wat wij mensen wel meer hebben “niet verder kijken dan ons neus lang is”.
Die mevrouw alles uitgelegd en ze kon daar wel begrip voor op brengen.
Ik de grote zaal in om de boel weer om te bouwen voor het koersbal.
Koersbal lijkt een beetje op jeu de boules dus moet er een ruimte gecreëerd worden voor een baan, de halve zaal moet dan verandert worden.
Toen ik daar mee bezig was kwam de volgende klant haar beklag doen, het was het slachtoffer die zaterdag over de brug naar het winkelcentrum wilde maar het was glad.
Dit was ook dezelfde mevrouw waar ik eerder over geschreven heb, de mevrouw die een hersenbloeding heeft gehad.
Een lastig gesprek dus, normaal gaat het al moeilijk maar als ze zo boos of opgewonden is wordt het er niet beter op.
“Eh… uh… ik wil even ja ….zeggen…he toe nou….ja een klacht…..zaterdag naar eh winkel….nee brug…..
“Je wilde zaterdag over de brug naar de winkel”, zei ik “en toen was het glad en ben je uitgegleden?”
“Ja …neeeee strooien…vorig jaar eh ook niet goed….alles fout, en nu….schuld niet…. jou…tjonge…moeilijk hoor…ach laat maar.
“Je bedoelt zeker dat er geen strooizout was zaterdag, maar dat was er wel hoor, het stond aan de andere kant in het andere trappenhuis”.
“O eh ja…. is dat zo… ik ga ….ja…effe kijken…is goed toch…”.
“Ik loop even met je mee dan laat ik het zien”.
Ook weer opgelost ik weer aan het werk, er was aan mij gevraagd of ik een tijdklok op de kerstboom in de zaal wilde zetten.
Nu geen probleem, tijdklok instellen in het stopcontact steken, daarna stekker van de verlichting er in en branden maar.
Mis ,niks, naks, nada.
Geen brandende lampjes.
Als eerste denk je dan er is een lampje stuk of los en ga je alles nalopen, en tegenwoordig moeten er nogal veel lampjes in de boom, maar nee hoor niets te vinden.
Terwijl je daar mee bezig bent komen er van die bewoners voorbij schuiven met allerlei bijdehand opmerkingen, zoals:” gisteravond deed hij het nog, niets waard die moderne dingen het zal wel door die tijdklok komen” of van, “zit de stekker er wel in huismeester”
of,” weet u wel zeker of er stroom op het stopcontact staat”.
En als je dan net alsof doet om je vingers in het stopcontact te steken met de woorden ”nu dat zal ik even proberen “ raken ze bijna in paniek.
Een van de oudjes “ gossie man ik krijg het zowat aan mijn hart jij met je grappen”.
Waarop een ander oudje weer reageert van “ach mens maak je niet druk je bent al tachtig geweest, er is dan niks verloren”.
Weer een ander, “wel nee ze is al zo dement dat ze niet eens meer weet waar haar hart zit”.
Lachen met zijn allen.
Uiteindelijk bleek het een draadje in de stekker te zijn die los zat.
Op naar het volgende klusje.
Nog simpeller een verlengsnoertje verwisselen bij de vriezer een makkie dus.
Natuurlijk als het stekkertje van de vriezer past in het verlengsnoertje, dus niet.
Mijn collega van de SWO had niet het goede snoer gekocht, de stekker paste niet, dus verlengsnoertje wisselen ging niet.
Ik liep daar schijnbaar een beetje bij te mopperen want èèn van de oude dames vroeg,” gaat het niet huismeester, ja je kan nou eenmaal niet alles maar je doet wel je best, hoor”.
Anders als je bezig bent zie je ze niet, maar als het een beetje tegen zit lopen ze om je heen die” bijdehante oudjes”. Grapjeeeee.
Na dat gepruts was ik wel aan een bakkie koffie toe.
Terwijl ik daarvan zat te genieten ging de telefoon, een mevrouw belde dat haar douche kraan niet meer dicht ging, dus hop er naar toe.
Daar aangekomen had ze zo slim als ze was de hoofdkraan al dicht gedraaid, maar……zo slim was ze uiteindelijk niet.
Toen ik in de badkamer ging kijken bleek dat de kraan gewoon goed te werken, maar mevrouw wilde de geopende kraan verkeerd om dicht draaien.
Nu gaat dat maar eens uitleggen aan zo`n lieve oude dame die in de war is, dat valt niet mee.
Als je dan na een spoed cursus kraan open en dicht draaien de mevrouw zelf de hoofdkraan weer laat open draaien ze prompt weer de verkeerde kant op draaide en dan tegen me moppert ”zie je wel het ligt niet aan mij, want u zei net nog dat ik naar rechts moest draaien”.
“Ja, maar mevrouw die andere kraan stond open dus moest dicht, en deze kraan stond dicht dus moest open dan moet u weer naar links draaien”.
Dus een spoed cursus kreeg een vervolg cursus en een vervolg cursus en na een uur dacht ik van ja hoor ze heeft hem weer.
“Zo mevrouw ik ga weer naar de volgende klant hoor”.
“Ja huismeester, ik hoop alleen niet dat ze steeds de kranen blijven vernieuwen want ik kan het anders niet meer volgen hoor”.
En als je dan weg loopt denk je even van “ARGH “ en van “jeetje hoe zal het zijn als ik zo oud ben” maar dat gaat snel weg.
Zo weer in mijn kantoortje, de ouwe koffie weggegooid en nieuwe gezet, vijf minuten later ingeschonken, een slok genomen en ja hoor “tringggggg”, de telefoon.
“Hallo huismeester met mevrouw…… in de Zeelandiahoeve, ik zou u graag even hier willen hebben want er is iets vervelends gebeurt”.
Aan de ondertoon van die mevrouw kon ik wel vernemen dat ze het best wel hoog had zitten, dus hop daar gingen we weer.
Bij deze mevrouw kreeg ik een verhaal voorgeschoteld en dat was echt “klant onvriendelijk”.
“Huismeester u weet toch dat we een tijdje geleden onderhoud aan de verwarming hebben gehad”.
“Nu er moest bij mij het een en ander vervangen worden en dat zou de volgende keer met een nieuwe afspraak geregeld worden”.
“Dit gebeurde ook na een paar weken, maar deze monteur kon niet alles verhelpen daar moest weer een nieuwe afspraak voor komen, en dat was vandaag”.
“We kregen weer een andere monteur en deze man keek al een beetje nors toen hij binnen kwam, “Mevrouw ik heb hier een bon dat er zou een fluit toon in uw ketel zitten, is dat nog zo?”.
“Nou meneer dat weet ik eigenlijk niet, maar wat ik wel weet is dat er nog nieuwe elementen geplaatst moest worden”.
“O hebt u daar nog een bon van, vroeg die monteur”.
“Ik ben aan het zoeken geweest maar kon hem niet vinden en vroeg aan die monteur of hij misschien een bon in zijn auto had liggen”.
“En toen begon het huismeester, begint die man tegen mij te schreeuwen”, vertelde ze met traantjes in haar ogen.
“Wild zwaaiend en met agressieve ogen begon hij toch te schreeuwen van “Wat denkt u wel dan moet ik met 1300 bonnen in mijn auto rondrijden en als u toch niet weet wat hier moet gebeuren dan ga ik gewoon weer”.
“Gelukkig kwam mijn dochter op dat moment binnen, want ik werd gewoon bang”.
“Die man was behoorlijk groot en daar stond die “kleine meid” tegenover hem dat hij maar eens moest bedaren, en hij vertrok zonder een woord te zeggen, wat vind u daar nou van ?”
“Ik ga voor u de firma Mampaey bellen en even uitzoeken wie dat geweest is, mevrouw”.
Om maar weer eens een lang verhaal kort te maken, de monteur had zelf al zijn chef gebeld dat hij verkeerd bezig was geweest en zijn chef heeft mij stellig belooft dat hij het met de bewoonster in orde zou maken en met zijn monteur nog een onderhoud zou hebben.
We zullen het nog even checken bij mevrouw of het naar tevredenheid is afgehandeld.
Verder wil ik nog even melden dat hier in de Digna en Zeelandiahoeve de kerststemming er goed in zit en ondanks deze verhalen het hier goed te vertoeven is.
De mensen zijn over het algemeen blij en gezellig en vooral dankbaar .
Groetjes, de oudjeswachter.