aanrecht, maar meneer zelf.

Het gesprek dat toen ontstond, maakte op mij een hele grote indruk, ik kreeg een enorme respect voor deze man, door het praten over de menselijkheid.

Wat deze man had meegemaakt in zijn lange leven, dan toch zo positief overkomen, gewoon een ieder al het goede wensen en van kwaadsprekerij al niets wilde weten.

Ook vond ik het geweldig, het voelde zelfs een beetje als een eer ( misschien een beetje raar), dat hij voor mij ook respect had gekregen.

Hij kwam toch regelmatig een praatje maken als ik in de binnentuin bezig was.

Nog niet eens zo lang geleden was ik taxuskevers aan het vangen en wilde hij het zijne weten over wat ik aan het doen was.

Jammer, maar ja 98 jaar het is toch een leeftijd dat je eigenlijk als normaal beschouwt als zo iemand komt te overlijden.

Nu ik het toch over de Taxuskever heb, vorige week is de tuinman geweest om aaltjes uit te zetten tegen het bestrijden van de larve van deze kever.

De Taxuskever legt zijn eitjes onder de grond tegen de stam of wortels van de plant.

Daar komen dan weer larven uit die zich onder de grond te goed van de bast van de plant en de wortels, dat kan zo heftig zijn dat de plant hierdoor erg verzwakt wordt en zelfs ook kan dood gaan.

In het voorjaar komen de jonge kevers massaal uit de grond en vreten dan ook nog eens de bladeren van de bomen of struiken op.

Alleen het bestrijden van de kevers is dus niet genoeg, vandaar de aaltjes.

Er zijn dus ongeveer 50 miljoen aaltjes uitgezet.

Denk nou niet dat is een heel gekrioel van beestjes, want ze zijn namelijk met het blote oog niet te zien!

Ze zitten in een zakje van 4x5 cm in een geelachtige stof en moeten in water opgelost worden en dan op een vochtige bodem uitgegoten worden.

Het aaltje dringt binnen bij de larve, waarna er specifieke bacteriën vrijkomen uit het darmkanaal van het aaltje.

Deze verspreiden en vermenigvuldigen zich snel in de keverlarve.

De larve gaat binnen 48 uur dood aan bloedvergiftiging en verkleurt bruin.

In de dode keverlarve vermenigvuldigen de aaltjes zich, verlaten de dode larve en gaan op zoek naar een nieuwe prooi.

Dit kan dus ook gewoon in de tuin bij ons thuis gebeuren, de taxus oftewel de lapsnuitkever zit overal.

Eigenhaardolympuswonen had mij gevraagd om mee te doen aan een interview van het blad dat de bewoners van EHOW  eens in de drie maanden ontvangen.

Het interview heeft als titel "Je favoriete plekje op je werk", nu voor mij natuurlijk niet zo een moeilijke keus. "De binnentuin"

Nadat ik het interview gehad had, kreeg ik nog te horen dat er nog een fotograaf langs zou komen voor de foto bij het interview.

Afgelopen dinsdag was het zover, had natuurlijk liever "incognito" gebleven, maar ontkwam er niet aan.

Het moest dan ook natuurlijk een foto in de binnentuin worden en de fotograaf stelde voor dat ik mijn waterslang erbij haalde en dan ging water geven.

Bon, vond ik een goed idee, beter dan met een panklare kaassmile en als boterletter te gaan staan!

Toen ik als een volleerde fotomodel stond te floreren, kreeg de fotograaf er behoorlijk zin in denk.

De beste man bleef maar flitsen, op zijn knieën, hangend over het bankie, toestel op zijn kant, allerlei capriolen haalde hij uit.

Toen mijn bril al helemaal zonnebrilglazen had gekregen van het flitsen stopte hij eindelijk en ik zei tegen hem "Zo dat is hem!?"

"Nee", zei hij "Ik wil nog even met een andere toestel een paar foto's maken tussen die twee planten daar!".

In het voorjaar had ik nieuwe planten in de bakken gedaan, "Abutilon" met die mooie rode klokjes met een gele klepel eraan, daar moest ik tussen van hem en dan water geven.

Gelukkig zonder flitser dit keer, maar nadat ik de planten bijkans verzopen had, de man bleef maar doorgaan, was de sessie eindelijk ten einde.

Hij maakte op mij een beetje een verwarrende indruk, maar goed zijn werk zal wel goed zijn, toch?

Nadat we elkaar een hand hadden gegeven vertrok de man weer.

Een uurtje later ging de telefoon en wie hadden aan de lijn! De fotograaf!!!

"U moet het me niet kwalijk nemen, maar ik moet u iets vertellen", zei de man half verontschuldigen half lachend. "Ik moest net even naar het toilet en had het schijfje uit mijn toestel op de spoelbak neergelegd. Toen ik moest doortrekken gleed hij van de spoelbak zo de pot in! Stom he!".

"Echt?", reageerde ik "En als ik het goed begrijp moet u weer terug komen om opnieuw foto's te maken?"

"Ja, als u het goed vind!", antwoordde hij.

Dus een paar uur later stonden we weer in de binnentuin model te zijn.

Ook wilde hij weer bij de "Abutilon" foto`s maken, deze hoeven de eerste drie weken geen water meer, als ze het al overleven.

En nu maar hopen dat er toch minstens èèn foto is gelukt!

Alhoewel!!!! Als je naar het persoontje kijkt die op de foto moest, ik weet het niet hoor!!!!!!

Groetjes, de oudjeswachter.