bewonerscommissies (handtekeningen actie) het mocht allemaal niet baten.

St. Lodewijk spande op 3 december een kort geding aan tegen Woongroep Holland met als inzet dat per 1 maart het beheer moest worden overgedragen aan Eigen Haard.

Van dit kort geding zou de rechter uitspraak doen op donderdag 11 december.

Vrijdag ochtend 12 december krijg ik het volgende mailtje binnen van Woongroep Holland:

Vonnis Kort Geding Woongroep Holland / St. Lodewijk

Gisterenmiddag hebben wij het vonnis van de Rechtbank Amsterdam ontvangen inzake het Kort Geding dat St. Lodewijk had aangespannen tegen Woongroep Holland. St. Lodewijk vorderde dat uiterlijk 1 maart 2004 het beheer van de woningen is overgedragen aan Eigen Haard.

Tegen de verwachting in heeft de rechter St. Lodewijk in het gelijk gesteld. De rechter acht het voldoende aannemelijk dat een verkorting van de opzegtermijn is afgesproken en vindt het belang van Woongroep Holland bij voorzetting niet zo zwaar wegen dat het dit aanleiding zou geven om St. Lodewijk te houden aan de oorspronkelijke opzegtermijn. Daarbij is volgens de rechter van belang dat Woongroep Holland, ook na de beëindiging van de beheerovereenkomst een aanzienlijk woningbestand overhoudt. Om Woongroep Holland in de gelegenheid te stellen zich op de nieuwe situatie voor te bereiden, is de termijn waarbinnen aan de veroordeling moet worden voldaan door de rechter wel verruimd. 

Woongroep Holland is veroordeeld St. Lodewijk in staat te stellen het beheer van de woningen uiterlijk per 1 april 2004 ongestoord te laten voorzetten door Eigen Haard.

De komende tijd zal een plan van aanpak worden vastgesteld, zodat de overgang conform het vonnis uiterlijk 1 april a.s. kan plaatsvinden. Nadere informatie hierover volgt zo spoedig mogelijk.

Ik kan me toch wel leukere dingen voorstellen wat 1 april betreft, maar goed dit is dus geen grap, het is werkelijkheid!

"De kogel is door de kerk", zoals we dat zo mooi kunnen zeggen en het wordt nadenken en piekeren hoe dit nu weer moet aflopen, want ja de Digna en Zeelandiahoeve behoren tot die woningen van St. Lodewijk.

Die hele vrijdag kwam er niets meer uit mijn handen, ik was maar aan het wikken en wegen.

Of de Dignahoeve loslaten of  Woongroep Holland het spookte maar door mijn hoofd.

Maar na bijna drie jaar op de Digna gewerkt te hebben, heb ik het gevoel dat ik daar iets moois opgebouwd hebt.

De bewoners zijn blij met me en ik met de bewoners!

In die drie jaar heb ik ook helemaal niet het gevoel gehad dat ik naar mijn werk ging, vrolijk en monter ging ik erheen.

Alleen de dagen dat ik zelf niet lekker in mijn vel zat of grieperig was, wat iedereen wel heeft, maar verder……..

Doordat we in het weekend lekker bezig waren, zaterdag sjoelen en zondag behangen, kon ik dat nadenken en gepieker weer wat wegdringen, maar maandagochtend kwam dat weer terug.

Nadat ik de binnentuin water had gegeven, zoals elke maandagmorgen, had ik zoiets van een opgeblazen gevoel en wilde absoluut het liefste maar naar huis, zo een indruk maakte het op me van………wat moet ik nou doen?

Toen ineens pakte ik de telefoon en draaide het nummer van de directeur, eigenlijk tot mijn eigen stomme verbazing en van de schrik wilde ik hem alweer ophangen.

Waarschijnlijk zat hij vlak bij de telefoon, voordat ik de hoorn op de haak kon hangen hoorde ik "Hallo met Jan" en kon dus niet meer terug.

"Eh ja je spreekt met Wijnand, huismeester van de Dignahoeve", alsof de beste man dat niet weet "Ik wil een afspraak met je maken over de affaire van St. Lodewijk, want ik ben al die tijd best wel rustig gebleven, maar nu na de uitslag van het korte geding, krijg ik toch wel de kriebels".

"Je bent me net een slag voor", zei hij "Ik wilde je vandaag nog laten bellen, voor een afspraak te maken. Dus je wordt vandaag nog gebeld!".

Nog geen half uur later werd ik terug gebeld door een collega of het dinsdagavond om 17.00 uur kon met nog twee andere huismeesters die in hetzelfde schuitje zaten.

Tussen dit belletje en de aankomende afspraak ben ik hevig aan het prakkiseren geweest en kostte het ook nog een nachtrust, maar had me wel een beeld gevormd wat ik zou doen.

Ik had besloten, als het ter sprake kwam om als het kan bij de Dignahoeve te blijven en dan van woningbedrijf te veranderen, maar dan wel met steun van de huidige werkgever, hoopte ik.

Eindelijk was het zo ver, het was dinsdagavond 17.00 uur "het gesprek!".

We waren met zijn vijven, de directeur, het hoofd van woondiensten en drie huismeesters.

Eerst begon de directeur met nogmaals een korte schets hoe dit alles in zijn ogen was ontstaan.

Toen hij dat gedaan had gaf hij ons, wat hij een jaar geleden ook zei, de zekerheid dat we aan werk kunnen blijven hoe dan ook.

Toen kwam de vraag wat wij zouden willen.

Ik gaf meteen te kennen, graag bij de Dignahoeve te blijven als dat mogelijk is, en dan natuurlijk zoveel mogelijk onder de dezelfde condities.

De andere twee huismeesters gaven min of meer dit ook aan.

Daarna zei ik meteen dat ik wat betreft afspraken richting Eigen Haard erg onzeker was over het onderhandelen, ik bedoel wanneer doe je het goed.

(Mijn angst is gewoon, straks blijken ergens kleine lettertjes te staan dat je een proeftijd hebt of dat je ergens anders geplaatst kan worden, ik moet er niet aan denken!)

Maar het spookt door je hoofd en daarom vind ik dat we geholpen moeten worden daarin en gelukkig gaf de directeur al aan dat Woongroep Holland ons daarin gaat helpen.

Als je ondersteuning nodig hebt, van wie dan ook, ze moeten klaar staan voor ons!

Ook gaf hij aan dat hij zich persoonlijk zal inzetten, als de gesprekken gaan beginnen, voor ons om aan te geven dat we willen blijven waar we nu werken.

Terwijl ik dit zit te schrijven, het is woensdag, hoorde ik enige verbaliserende mannetjes in de gang, de wachtkamer van de trombosedienst.

Ik moest even naar het toilet en liep de gang in en ja hoor daar zaten de drie vrienden, ik heb ze al eens eerder beschreven, als de Muppet.

"He huismeester luister eens!", joelde een van die oudjes.

 Waarom weet ik niet, maar ik kreeg een gevoel dat ik op moest letten!

"Elke ochtend wordt ik om zeven uur wakker", zei hij "Maar het vervelende is dat het dan nog 20 minuten duurt voordat ik kan plassen!"

Ik wilde nog opmerken "Dan moet u bij de dokter zijn!", maar hield bijtijds mijn mond dicht en de 2^e oude baas nam het woord.

"Ach man mijn geval is erger. Ik sta om 8 uur op, en zit minstens een half uur te draaien en te keren voordat ik eindelijk kan poepen!".

Daarna nam de 3^e oude baas het woord "Tja om 7 uur pies ik als een paard, en om 8 uur reutel ik als een beer!".

De twee eerste sprekers kijken hem verbaast aan en vragen gelijktijdig "Wat is dan jouw probleem?".

Waar op de andere oude baas antwoordde "Tja. Ik word pas wakker om negen uur!".

Nou die oude baasjes op het balkon van de Muppets konden tekeer gaan, maar deze heren…….ze sloegen van pret op hun knieën en op elkanders schouders, zo hard, dat ik dacht "als het zo doorgaat moet ik 112 bellen".

Alle andere oudjes reageerde verschillend, de een zat met zijn hoofd te schudden, de ander met haar hand voor de mond, de volgende met de opmerking "Nou zeg!", maar er zit er natuurlijk ook weer een bij die geen humor heeft en opperde tegen die derde Muppet "O wat sneu voor u meneer! En wie moet dat dan opruimen? De thuiszorg?".

Nu wat er toen gebeurde, je kon de heren achter in de strot kijken en zien wat ze gisteren hadden gegeten en Muppet 2 hikte nog van "Jaaaaaaaa!!!!! Theo van de thuiszorg!!!!!! Haaaahahahaaa au mijn milt, mijn lever, o heer ik kom niet meer bij!".

De eerste Muppet kon niet meer blijven zitten, tranen biggelde over zijn wangen en pakte zijn zakdoek, het snot liep zijn neus uit!

Hij strompelde de kleine zaal in om maar niet naar de bezorgde mevrouw te hoeven kijken.

Iedereen moest lachen, behalve deze vrouw die het zo sneu vond.

Die zat rond te kijken met een verbaasde uitdrukking op haar gezicht en iedere keer als men naar die vrouw keek, schaterde men het weer uit.

De mop had ik als eens gehoord of gelezen, maar op deze manier…..heeeeeerlijk!!!!

EN DAT ZOU IK MOETEN MISSEN!!!!!!!!!   

Maar goed verder met het korte overleg met de directeur.

Dit gesprek had me toch weer moed gegeven, en ik denk dat het wel goed zal komen.

De directeur gaf nog wel aan dat er voor de feestdagen niet veel meer zal gebeuren, en dat het balletje in januari aan het rollen gaat, en dat we regelmatig op de hoogte worden gehouden van de ontwikkelingen.

Ach voorlopig zullen we het er mee moeten doen en onderlaatst zag ik best wel een mooie spreuk, die we dan maar gaan opvolgen, tenminste het tweede gedeelte.

De wereld geeft zich als een spiegel bloot: kijk er boos in en zij kijkt boos terug, glimlach, en zij glimlacht ook.

Groetjes, van nog steeds de Oudjeswachter.