Het heeft even geduurd maar nu dus de foto's van mijn afscheid als huismeester van de Digna en Zeelandiahoeve.
Een groots afscheid waar ik flink ben verwent en geprezen voor alle bewezen diensten in de 16 jaar dat ik daar huismeester ben geweest.
Ben zelf niet zo een persoon van afscheid nemen in grote belangstelling, maar het heeft me wel goed gedaan. De laatste 5 jaren waren vermoeiende jaren vanwege vele veranderingen in mijn job. Als huismeester stond je dicht bij de mensen wat ik ook geweldig vond.
Als huismeester deed je de voor en eindopname van de woningen als de bewoner(ster) weg ging. Altijd leuk je was betrokken bij het proces van de degene die weg ging, maar ook assisteerde je bij eventuele overname van huisraad of vloerbedekking met de nieuwe bewoner(s). Dus je wist wie er weg ging en wie er binnenkwam. Dit werd afgeschaft na een fusie. Ook de bezichtiging van woningen werd ons ontnomen. Na de fusie mochten er geen huissleutels van de leegstaande woningen bij de huismeester blijven, ze moeten naar het hoofdkantoor in Amsterdam. Van daar vandaan kwam er dan een collega met een autootje om de bezichtingen te doen, terwijl er een huismeester aanwezig was.
Het volgende diende zich aan, men moest volop cursussen doen en veel meer vergaderen. Dit was voor mij niet te volbrengen, leren op school of op een cursus is voor mij altijd al een probleem geweest.
Kan nog veel meer hier neerzetten, maar dan wordt het een heel lang verhaal, dus sluit ik maar af dat de genade klap kwam dat mijn beoordeling de laatste keer niet goed was!
Tja mijn werk was meer dan prima, bij mijn afscheid speech vertelde mijn leidinggevende dat ik hoge cijfers had, zelfs achten en negens. Maar het feit dat ik geen cursussen kon doen en in de vergaderingen al gauw de weg kwijt raakte was veel belangrijker voor het woningbouw bedrijf waar ik voor werkte. Toen ik ook nog eens te horen kreeg dat ik gesprekken met een psychiater in moest gaan hiervoor was dat helemaal de genade klap.
Ben uit gaan zoeken of ik toch met mijn 65ste kon stoppen, heb er tenslotte toch ruim 50 jaar opzitten.
Tot de dag van vandaag heb ik er geen enkele spijt van, het is heerlijk zo. Door dit goede gevoel heb ik dan ook geen enkele rancune meer naar wat er is gebeurt!
HET IS GOED ZO........
