Och dacht ik, de sleutels hoef ik niet mee te nemen want dat ene briefje zit zo in de bus, en dan ben ik snel genoeg om weer door de schuifdeuren naar binnen te gaan.

Terwijl ik de brief in de brievenbus deed kwam er een taxi voor rijden, de man stapte eruit en liep naar me toe.

"Zeg meneer, hoe kom ik bij de Zeelandiahoeve? Want ik kan het niet vinden!".

Als goed burger van dit land liep ik met de man mee, om te vertellen en te wijzen hoe hij moest rijden.

Blij als ik was dat ik weer iemand had kunnen helpen huppelde ik weer naar de deur, om vervolgens met mijn hand naar mijn broekzak te gaan, om mijn sleutels te pakken.

SLEUTELS!!!!!!!!!!

Ik heb helemaal geen sleutels!!!!!!!! Die liggen nog op je bureau, oen!

Het was nog veel te vroeg om bij iemand aan te bellen, wat nu?

Terwijl ik bij de glazen schuifdeur stond te "prakkedenken" hoe ik naar binnen zou kunnen komen, zag ik de lift naar beneden gaan, de kans was groot dat er iemand uitstapte.

Er stapte een oude dame uit de lift, ik herkende haar, ze ziet erg slecht, waardoor ik haar veel had geholpen, dus dacht ik wel aan haar te kunnen vragen of ze de deur open wilde doen.

Ik tikte op de deur en riep "Mevrouw wilt u even de deur open doen!"

Eerst keek ze wat wazig in het rond en na nog een keer tikken begreep ze dat het bij de deur vandaan kwam.

Ze stiefelde naar de deur en ik dacht "Ha, ze doet de deur open!" Mis gedacht! 

Ze ging met haar neus tegen de deur staan, kneep haar ogen samen om wat te kunnen zien en met een flinke stemverheffing vroeg ze, alsof ik 20 meter verderop stond "Wie bent u?".

Tja, dan ga je meedoen, dus ik ook met een flinke stemverheffing "De huismeester mevrouw! Ik heb mijn sleutels laten liggen. Wilt u even opendoen?"

"Nou, nou ik ben niet doof hoor, ik zie alleen maar slecht!", zei ze een beetje geërgerd en ze pruttelde er meteen achteraan "Maar iedereen kan wel zeggen dat hij huismeester is!" en…. liep gewoon weg.

"Nou moe", dacht ik. Wat gaan we nu beleven! Dus ik nog harder op de schuifdeur tikken en roepen "Mevrouw!!! mevrouw!!!!".

Ze stopte even met lopen, keek nog een keer om en met een wegwerp handgebaar liep ze weer terug naar de lift, volgens mij alweer vergeten wat ze beneden ging doen.

Nu is het wel zo dat ongeveer een half jaar geleden de mensen zijn gewaarschuwd dat ze niet zomaar de deur open moeten doen, omdat er steeds vreemde personen binnen liepen.

En zo zie je maar Wijnand "Een gewaarschuwd mens telt voor twee!", ook voor jou.

Maar ik was nog steeds niet binnen, wat nu?

Aan de andere kant van het gebouw is nog een ingang en daar willen s`morgens vroeg ook wel mensen binnen komen.

Dus ik het plan opgevat om, om het gebouw heen te lopen en dan kijken of ik daar met iemand mee naar binnen kon komen.

En ja dat lukte al vrij snel dus ik was "BINNEN!!!!!"

Eerst maar even de grote zaal omgebouwd voor de gym en daarna de slang opgehaald om de binnentuin water te geven.

Toen ik weer beneden kwam, mijn werkhok is op de 1^e etage, stond er een mevrouw voor mijn kantoortje door het raam naar binnen te gluren met haar neus tegen het glas.

Ja jullie hebben hem door he, het was dezelfde mevrouw van vanmorgen.

Ik loop naar mijn kantoor en vroeg aan haar of ze mij wilde spreken.

"Ja dat wil ik meneer", zei ze verbolgen "Het is geen stijl hoor!"

Dacht ik dus dat ze bedoelde, het gedoe van vanmorgen.

"Ik wou alleen maar naar binnen, mevrouw!", zei ik netjes.

"Naar binnen zeg je, naar binnen, te laat binnen bedoel je!", mopperde ze.

Even was ik verbluft en uit het veld geslagen, wat een raar mens dacht ik, eerst laat ze me niet binnen en dan beweert ze gewoon dat ik te laat ben, maar ze was nog niet klaar.

"Kom ik al twee keer bij u aan het kantoor tijdens het spreekuur en dan bent u er niet! En u zegt altijd "Tussen 9 en 10 uur kunt u altijd terecht op het spreekuur, nou mooi niet!", mopperde ze verder.

"Maar mevrouw het is pas……….", maar ze viel me alweer in de rede "Dat kunt u toch niet maken om te laat te komen, dat hoort niet!  Nou ben ik weer vergeten waarom ik hier kwam! He verdorie!".

"Ja verdorie mevrouw, weet u hoe laat het is! Het is pas half 9 dus….", antwoordde ik met een glimlach.

Ik begon het wel een beetje komisch te vinden, want ach wat kan ze er aan doen ze is tenslotte al 87.

"Half negen? Heb ik dan zo verkeerd gekeken?", vroeg ze geschrokken "Het is toch al half 10? Volgens mij probeert u er zich uit te redden! Ik hoop wel dat je nog tijd voor me hebt nu je te laat bent! O ik weet het weer de lamp in de keuken is stuk gegaan, zou jij die even willen vernieuwen?"

"Pppppffffffftttt", dacht ik "Laat ook maar!" en zei "Is goed mevrouw, vanmiddag kom ik bij u".

Om drie uur was ik bij haar en belde aan, de deur ging open "Ja? Wie bent u?" en na goed gekeken te hebben "O ben u het huismeester! Komt u verder, het lampje ligt al klaar!

Ik de trap gepakt en er een nieuwe lamp ingedraaid en "klaar is kees!".

"Huismeester ik had het vanmorgen ook hoor! Er stond een vreemde voor de deur. Nou ik heb hem er niet ingelaten! Want je weet maar nooit wat voor idioten je naar binnen laat", vertelde ze me nog even.

"Ja hij was nog te laat ook , toch mevrouw?", gekscheerde ik.

"Nee dat was u hoor huismeester, maar ik was het alweer vergeten hoor! Het gebeurt iedereen wel eens".

Nou jaaaaaaaaa!!!!!!!

Groetjes, de Oudjeswachter.