Ik dacht al bij mezelf ”En dat allemaal in de kerk!? Zou mijn vader moeten weten, dat hoort toch niet!!!”.

Maar toen het bijna zover was begreep ik al gauw dat het niet helemaal zo ging.

Achter tegen het kerkhof aan werd er een grote witte tent neergezet en voor de kerk over het hele kerkplein ook.

“Dus daar zullen de versnaperingen wel genuttigd worden”, dacht Wijnand toen hij voorbij fietste ”En in de tent bij het kerkhof zullen wel de acteurs hun verkleed partijen hebben!”.

Wij wonen maar 100 meter van de kerk op een hofje en zouden al gauw horen wanneer de eerste avond was.

Overigens helemaal niet storend hoorden we gezangen vanuit de kerk en na afloop het gekwebbel van de mensen na afloop tijdens het borrelen.

Meestal al luisterend vielen we dan in slaap, we hadden dus helemaal geen last.

De vierde en laatste avond werd het een beetje anders. Of we het nou de andere drie avonden niet hadden gehoord, maar na afloop van de vierde avond was er een luidruchtige live optreden van één of andere zanger, die zo te horen het levenslied vertolkte.

Ook helemaal niet erg, ben een muziek liefhebber en zou van zelf wel in slaap kukelen. En zo gebeurde dat ook!

Ineens schrok ik wakker. Al badend in het zweet. En om even later het kippenvel over mijn lijf te voelen trekken. Koud kreeg ik het en kroop verder onder de dekens. Van buitenaf denderde de muziek en gekakel, gegil en mee lallende gasten bij de kerk vandaan.

Ik keek op de wekker hoe laat het was, één uur in de nacht gaf hij aan.

En weer kreeg ik dat rare gevoel, dat je het kippenvel langzaam over je lijf voelde trekken.

Wat ik anders niet gauw heb is dat ik me toch een beetje ging irriteren aan de herrie buiten. “Ach Wijnand stel je niet aan!”, dacht ik bij mezelf “ Voor die enkele keer dat men even uit zijn dak gaat hoef je, je toch niet te ergeren!”.

En weer die kippenvel, voelde me toch onrustig worden. En hoe gek het ook klinkt het was net of er iets of iemand aanwezig was, bij me in de buurt.

Niet Marja mijn vrouw, nee iets anders! Iets ……

Slapen was geen optie! Het feest gedruis ging maar door. Hoorde de kerkklok half twee slaan.

En toch kreeg ik de gedachte “Hmmm toch is het raar! Dat enorme feestgedruis zo voor de kerk, zo vlak bij het kerkhof waar de mensen op hun laatste rustplaats zijn begraven. Pas nog een jonge jongen van 24 jaar, waar de hele kerk vol voor zat!”.

Om de tien minuten keek ik op de wekker en eindelijk even voor twee uur hoorde ik iemand letterlijk zeggen dat dit het einde was van de avond.

“He, he!”, dacht ik “Eindelijk rust!”. Iets wat me nog nooit parten speelde en viel na een korte tijd in slaap.

 Toen ik weg zakte kreeg ik ineens een beeld voor me.

Er waren een vrouw en een meisje aanwezig en ze waren allebei schaars gekleed.

Het vreemde hier aan was, dat ik het wel zag maar er niet op reageerde en gewoon verder liep.

Opeens was daar een mans persoon. “He grote vriend van me! Ik vind je zo aardig!”, en hij draaide om me heen “Zie je die twee daar? Die zijn voor jou!”.

Ik keek naar de vrouw en het meisje “Die zijn voor mij?”, dacht ik en kreeg een rilling en zei tegen de man “Nee dank je! Dat is niets voor mij!”.

“Ja joh die zijn voor jou, je mag ze begeren!”, en met een smerig lachje grijnsde hij naar mij “Je mag ze hebben hoor!”.

Ik gruwelde al aan de gedachte en bedankte voor de eer en wilde verder lopen.

Hij ging voor mij staan en herhaalde “Ik ben je vriend! Ik geef je wat!”.

Hij kwam zo dicht bij me dat ik zijn stinkende adem rook. Bah wat goor en gaf hem een duw opzij om weg te gaan, hij wankelde en zwaaide met zijn armen. De lucht vervulde zich met een of andere wit spul, wat het was weet ik niet,  maar ineens was hij verdwenen. Opgelucht dacht ik “Zo die is weg!”.

Ik had nog maar een paar passen gedaan of ineens stond hij weer voor me,  uit het niets.

“He man!”, zijn stem zalfde door de lucht “Dat is niet erg beleeft!”. En gaf mij ook een por in mijn zij. Het was net of ik een messteek kreeg en gilde het uit van de hevige pijn. Hij pakte me beet en met een vriendelijke zwoele stem zei hij “Ik ben nog steeds je vriend! Dus neem die twee nou!”.

Hij kwam met zijn mond zo dicht bij me dat ik duizelig werd van die vieze rottende stank die uit zijn bek kwam. “Ik vind je echt aardig hoor! Zal ik je kietelen?”, en hij voegde meteen de daad bij het woord. Maar het voelde niet als kietelen hij was net of er een flinke diepe snee in mijn lendenen werd gekerfd. Ik gilde het uit van de pijn en wilde help roepen, maar mijn hulp geroep smoorde. Probeerde te gillen maar het ging niet! Benauwd kreeg ik het, spaans benauwd! Begon wild om me heen te slaan en wou weer gaan schreeuwen……

“Wijnand, Wijnand wakker worden!”, het was Marja die mij uit deze vreselijke nachtmerrie haalde.

Normaal gesproken stap ik uit bed om wat te gaan drinken als me dat overkomt.

Na zo een nachtmerrie heb je een droge strot en is het ook beter om even uit bed te gaan, want anders zou je zo weer terug vallen in je droom.

Maar ik stond niet op. Ik kon of wilde niet opstaan. Probeerde mijn ogen open te houden om niet in slaap te vallen. En opeens was het daar weer, dat rare gevoel, dat het kippenvel van boven naar beneden langs mijn lichaam kroop en koud kreeg ik het.

Dat gebeurde wel drie of vier keer achter elkaar. Ik voelde me raar en dacht ook aan mijn droom. De pijn had ik echt gevoeld in mijn droom. De stank had ik echt geroken, zo echt was het allemaal en kon de slaap maar niet pakken.

En weer was daar het gevoel, alsof er iets aanwezig was bij ons in de slaapkamer.

Ik draaide van mijn ene zij naar de andere zij en zo vele malen herhaalde dit zich.

De kerktoren sloeg drie uur, vier uur, vijf uur. Dat onbehaaglijke gevoel, de kippenvel rillingen, het bleef! Wat was dat nou? Het leek wel of ik een windvlaag langs mijn gezicht voelde. “Hadden ze nou een geest verstoord met die herrie?”.

Uiteindelijk schrok ik wakker van de wekker die om zeven uur afliep, badend in het zweet.

Vertwijfeld was ik, waar was ik nou wakker en waar had ik geslapen, wanneer was het nou dromen!? Alles leek zo echt.

Toen ik later met Marja aan het ontbijt zat en terug dacht aan die nachtmerrie, kon ik gewoon alle dingen duidelijk en sprekend terughalen, zelfs de pijn en de stank.

De gehele dag heeft dit een indruk op mij gemaakt en moest ik terug denken aan wat ik beleefd had.

De Oudjeswachter.