De vraag van meneer was dan ook of het mogelijk was dat Woongroep Holland het wou laten bestrijden.

Nu weet ik dat als je in een huurhuis woont dat je het zelf moet regelen en betalen om de gemeente te laten komen, maar was dat ook zo met gemeenschappelijke gebouwen.

Ik zelf dacht van wel, en dat zij ik tegen meneer waarop hij weer teleurgesteld reageerde van "Nou dat weet ik niet of ik dat wel doe!".

Waarop ik weer reageerde van "Ik zal het kantoor wel even bellen en dan laat ik het u wel weten".

Later een belletje naar mijn collega die bevestigde mijn vermoeden, het was voor meneer zelf.

Ik naar hem toe om het te vertellen.

"Nou daar begin ik niet aan! Weet u wel wat dat kost!", was meneer zijn reactie.

"Dat is uw eigen beslissing en verantwoordelijkheid", was mijn antwoord en voor mij was "de kous af", zoals we dat zo mooi kunnen zeggen.

Vier dagen later kwam er een mevrouw in mijn kantoor "Wijnand, ik heb een wespennest boven mijn raam!".

"Ja mevrouw, het is bekend, uw boven buurman is ook al geweest. Het oplossen van het probleem is voor de bewoners zelf, dat heb geïnformeerd", zei ik tegen haar.

"Ja dat weet ik ook wel, maar hij wilt er niets aan doen", gaf ze als antwoord.

"Misschien is het een oplossing als u de kosten van de bestrijding samen deelt", opperde ik.

Daar had ze nog niet aan gedacht. Dat vond ze een goed idee en weg was ze!

Ik hoorde er niets meer van, dus dacht ik dat het wel opgelost was.

Ongeveer een week later kwam de glazenwasser bij me op kantoor.

Hij kwam netjes vertellen dat hij bij de Zeelandiahoeve drie woningen geen ramen had gelapt vanwege, ja hoor, een wespennest!

Nog geen half uur later stond meneer die bij me geweest was vanwege het nest in mijn kantoor om te vertellen dat de glazenwasser de ramen niet wilde lappen!

"Ik moet u eerlijk bekennen meneer, daar heeft hij helemaal gelijk in, dat zou ik ook niet doen! Dat is veel te gevaarlijk, als je ze verstoort dan komen ze met zijn allen op je af. En wat dan de gevolgen kunnen zijn!", gaf ik de glazenwasser zijn gelijk.

Al mopperend verliet meneer mijn kantoor.

Het verhaal was hiermee nog niet afgelopen.

Na deze ervaring was meneer toch wat wijzer geworden en had in overleg met de beneden buurvrouw besloten om toch wat actie te ondernemen.

Uiteindelijk en hoe dat is gelopen weet ik niet, de bewonerscommissie had besloten om de kosten van het elimineren van de wespen op zich te nemen.

Een prachtige oplossing toch?

Dus was er een melding gemaakt naar de gemeente voor het bestrijden van deze beestjes.

De meneer die daarover ging kwam polshoogte nemen en had een merkwaardige oplossing.

Omdat het seizoen al ver gevorderd was, zou het beter zijn om ze te laten leven want ze zijn toch ook nuttig in de natuur, en als er dan volgend jaar weer last van kwam moesten ze onmiddellijk bellen.

?????

Een heel mooi uitgangspunt maar……..er kwam nog heel wat ongerief van dit besluit.

Toen de mannelijke wespen het lootje hadden gelegd tegen moeder de natuur, dachten meneer en mevrouw van de tweede etage we gaan de opzichter bellen.

Met het verzoek om het gaatje waar de wespen doorheen waren gegaan dicht te laten spuiten.

Maar ook daar kregen ze weer nul op het rekest, want formuleerde de opzichter de juiste beslissing, namelijk als het nest niet is bestreden kan men beter niet het gat dicht maken.

En hij heeft gelijk!

Want als de mannetjes er niet meer zijn, de koningin met haar eitjes is er nog wel.

En in het voorjaar komen eerst de vrouwtjes, want die moeten het nest op orde brengen, dus uitvliegen.

Ook is het bekent van de wesp, dat als de uitgang waar ze doorheen kwamen is afgesloten, ze net zo lang graven totdat ze een andere in en uitgang hebben.

Dat zou ook kunnen betekenen dat ze in huis uitkomen, en ja dan heb je de poppen aan het dansen.

En dan zou het nog kunnen gebeuren dat een van de nieuwe koninginnen denkt" Ha dit is mooi makkelijk dit huis is klaar! Ik ga hier wonen!".

En dan ze we weer waar we begonnen.

Het gevolg was wel dat mevrouw des huizes op hoge poten naar mij toe kwam om een beklag te doen over de opzichter.

En natuurlijk moest ook ik haar teleurstellen en zeggen dat de opzichter helemaal in zijn gelijk stond.

De enige die ze zou kunnen verwijten was de meneer van de gemeente, want die had gewoon dit nest moeten verdelgen dan hadden we al deze narigheden voorkomen.

Ik moet ook eerlijk bekennen, zelf ben ik wel een natuur mens, maar als bij mij een wespennest in mijn huis of schuur was, ik niet eerder rustte voordat ze verwijdert waren.

Later heb ik deze mensen nog, een op internet opgezocht exemplaar, over het leven van de wesp gebracht.

Hiermee bereikte ik wel dat ze begrip toonde voor de opzichter, maar helaas niet voor de meneer van de gemeente met zijn milieu gevoel.

Groetjes, de Oudjeswachter.